Ego vero isti, inquam, permitto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Memini vero, inquam; Duo Reges: constructio interrete. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Quis enim redargueret? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Quae cum essent dicta, discessimus. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit.
Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?
Minime vero istorum quidem, inquit.
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Nulla erit controversia.: Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.
Facete M.: Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Quonam, inquit, modo?: Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.
Bork: Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q.
Quid ergo?: Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.
Recte dicis;: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Aristoteles, Xenocrates, tota illa familia non dabit, quippe
qui valitudinem, vires, divitias, gloriam, multa alia bona
esse dicant, laudabilia non dicant.

Ita fit ut, quanta differentia est in principiis
naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque
dissimilitudo.

Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;

Erit enim mecum, si tecum erit. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quae contraria sunt his, malane? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.
Illi enim inter se dissentiunt.